Bij de plantkunde gaat het allereerst om de essentiële zaken: de elementen, het verloop in de tijd, de vergelijking met de kinderlijke ontwikkeling. En alles wat leidt tot grote verwondering: in het ‘leesboek voor de plantkunde’ van Gerbert Grohmann vind je daarvoor prachtige lesstof. Natuurlijk is er ook steeds sprake van allerlei delen van de plant en het is goed dat de kinderen er veel leren, d.i. vooral kunnen herkennen. Je kunt in de 5e klas 2 perioden plantkunde geven; doe je er één, dan ook nog 1 in de 6e, anders kom je nooit door alle stof heen. Voor de 6e leent het leren van allerlei benamingen zich weer meer, dan het jaar daarvoor. De vele namen die ik hieronder weergeef, zijn vooral voor de leerkracht bedoeld, als ‘vakkennis’ en hoeven door de kinderen natuurlijk niet alle gekend te worden. Een overzicht van de voornaamste delen en hun benamingen.
WORTEL
Dit is het belangrijkste ondergrondse deel van de plant. De wortel zorgt voor de bevestiging in de bodem, zodat de plant stevig staat, voor de aanvoer van water en anorganische zouten door de opname van de voedingsstoffen uit de bodem en dikwijls ook voor de opslag van reservevoedsel. Hij kan in bepaalde gevallen het werkzame bestanddeel van de geneeskrachtige plant bevatten, maar ook wel het giftigste.
De vormen waarin de wortel kan voorkomen, zijn de volgende:
hoofdwortel:
een recht naar beneden groeiende wortel, die zijwortels draagt.
penwortel:
ligt in het verlengde van de stengel en is belangrijker dan de andere, secundaire wortels, die zijdelings uit de hoofdwortel ontspringen en zich vertakken tot haarworteltjes.
wortelhals:
is het verbindingspunt tussen de wortel en de stengel.
wortelmutsje:
is het eindpunt van wortels en haarwortels.
wortelharen:
hierdoor dringt het water met de anorganische zouten de plant binnen.
knol- en peenvormige penwortel:
een wortel die gevuld is met reservevoedsel, bijv. radijs en peen
na enkele jaren kan de penwortel sterk uitgegroeid en verhout zijn, bijv. bij de eik:
bijwortels:
meerdere gelijkwaardige wortels ontspringen aan de stengelvoet. Grassen, zoals granen en een aantal voedingsgewassen hebben een bijwortelsysteem.
Een aantal bijwortels is knolvormig door de opslag door de opslag van reservevoedsel, bijv. bij het speenkruid.
adventieve wortels eveneens bijwortels genoemd, groeien zijdelings uit een boven- of ondergrondse stengel, zoals dat gebeurt bij een stekje; ze groeien dus niet in het verlengde van de stengel of uit een andere wortel. Over de gehele lengte van de horizontaal boven de grond groeiende stengel ontwikkelen zich adventieve wortels op iedere knoop, bij bijv. wilde tijm, mannetjesereprijs.
Vanuit een ondergronds, horizontaal groeiend stengeldeel, of wortelstok, ontwikkelen zich wortels op de knopen, bij bijv. witte dovenetel, duinsalomonszegel, kweek.
De adventieve wortels ontwikkelen zich aan een stekje, bij bijv. schietwilg.
plantendelen: stengel blad bloem bloeiwijze vrucht
plantkunde: alle artikelen
Pingback: VRIJESCHOOL – Plantkunde – plantendelen – bloeiwijze | VRIJESCHOOL