.
Uit ‘Nikola de Barmhartige’ uit schoolkrant – nadere gegevens ontbreken
.
HET VUUR VAN NIKOLA
.
De Heilige Nikola heeft veel over Gods wereld rondgezworven.
Hij heeft veel landen bezocht, de gehele wereld doorgetrokken, er waren slechts drie dorpen overgebleven.
Hij ging het eerste dorp binnen. De kinderen omringden hem. „Een Taljaan, — riepen zij luidkeels, — een Taljaan is gekomen! Dadelijk gaat hij op z’n orgel spelen!” De mannen en vrouwen snelden uit de huizen, omringden hem. „Zeg, oudje, waar is je draaiorgel? Speel ons een vrolijk moppie, dan zullen we effe hopsen!” — riepen zij en hinnikten als hengsten, die lang op een plaats hadden gestaan.
Het gedrag van die mannen en vrouwen ergerde Nikola, hij begaf zich naar het tweede dorp.
Daar was het al niet beter: niemand wilde hem binnenlaten! En het begon al donker te worden. In één huis zeiden zij, bang te zijn: hij zou duivels bij zich kunnen hebben.
In een ander huis: misschien is hij een dief.
In het derde huis: hij zal wel een verklede landloper zijn!
Toen Nikola bij het vierde huis kwam — pakte de boer een zwaar stuk hout en keek hem dreigend aan. Toen begaf Nikola zich naar het derde dorp.
Hij liep door het dorp — en van alle kanten wezen zij met de vingers naar hem.
Hij kwam bij een huis en vroeg verlof om te mogen overnachten. „Heb je wel een kruisje om?”
„Ja.”
„Sla eens een kruis!”
Nikola deed het.
Zeg maar op: „De Here verrijze!”
Nikola deed het.
„Zeg nu het „Credo” op.”
Hij zei het „Credo” op.
„En ken je het gebed „verdrijf de boze van mij”?
De oude man was dat gebed vergeten,.
„Neen, — zei de baas, — ga maar heen. Het „Credo” heb je niet al te goed opgezegd en nu blijkt het, dat je „verdrijf” in het geheel niet kent. Je hoeft mij niet te smeken. Je kent de gebeden niet behoorlijk, ik houd niet van mensen, die hun gebeden niet op hun duimpje kennen.”
En intussen was het volkomen nacht geworden. Het werd pikdonker Hij moest op de tast zijn weg verder zoeken.
De wind huilde.
Nikola kwam bij het laatste huis. Daar woonde een eenzame, ongetrouwde man. Hij ontving de late bezoeker vriendelijk, spreidde hooi voor hem als legerstede uit, gaf hem een pelsjas om zich toe te dekken.
Zij gingen beiden slapen.
Vroeg in de ochtend werd de eenzame boer wakker. Hij stond op en ging naar de dorsvloer, rogge dorsen. Nikola stond ook op en ging met hem mee om hem bij zijn werk te helpen, om hem op deze wijze voor zijn gastvrijheid te belonen.
Zij stonden lange tijd te werken. Zij zwaaiden met de vlegels en werden er moe van.
Toen zei Nikola: „Weet je wat, beste man, volg maar mijn raad op. Ik doe het anders.’
Nikola nam een lucifer en stak de brand in de schoven.
In één oogwenk stonden de schoven in lichtelaaie; zij brandden — het was een blank vuur — maar verbrandden niet: elk strohalmpje ging naast het andere liggen, elke graankorrel naast de andere.
Het heeft geen uur geduurd of alle schoven waren op deze wijze gedorst,— het graan was blank, zuiver, groot, je hoefde het niet te wannen
De heilige man nam afscheid van zijn gastheer en zette zijn reis voort.
De volgende dag vertelde de eenzame boer zijn buren van zijn gast — die vreemde oude man, hoe hij het graan dorste.
„Laat ons ook proberen het graan op deze wijze te dorsen!” — besloten de andere boeren.
En zij staken de brand in hun schoven — de opgestapelde schoven flakkerden, daarna sprong de brand op de huizen over.
Het heeft niet lang geduurd of van het gehele dorp alleen afgebrande palen overbleven.
.
Sint-Nicolaas: alle verhalen
Sint-Nicolaas: alle artikelen
Jaarfeesten: alle artikelen
VRIJESCHOOL in beeld: Sint-Nicolaas
.
2778
VRIJESCHOOL 