.
Dieuwke Hessels postte dit artikel in de Facebookgroep ‘Vrijeschool’: (april 2022). Hier gepubliceerd met toestemming van de schrijfster.
.
In de wolken met Hemelvaart [ antroposofie
inspireert] 5 mei 2021
Hemelvaart is die vrije donderdag die lekker
uitloopt in een lang weekend. Een perfecte
dag om aan de slag te gaan in de tuin, met
heel veel anderen een bezoek te brengen aan
de geel met blauwe meubelwinkel en een
klusdag bij uitstek.
Tekst en beeld: Daan Rot
De bomen zijn weer lekker frisgroen, bloemen fleuren de wereld op, de vogeltjes zijn druk in de weer en zelfs de zwaluwen zijn weer in het land.
Het is langer licht en we genieten van de ‘met zonder jas’-dagen.
Maar waarom zijn we vrij en wat vieren we eigenlijk?
Ik schets even een tijdslijn om Hemelvaart goed te plaatsen in de Christelijke
feesten; tussen Aswoensdag (de eerste dag van de vastentijd) en Pasen zitten veertig dagen, tussen Pasen en Hemelvaart zitten ook veertig dagen. Omdat Pasen altijd op een zondag is, is Hemelvaart altijd op een donderdag. Aswoensdag, Pasen en Hemelvaart vormen samen een eenheid.
Hemelvaart is het afsluitende feest van de Paascyclus. Tien dagen na Hemelvaart is het Pinksteren.
Ik leerde de kinderen ‘AsPaHePi’ als ezelsbruggetje! As(woensdag)Pa(sen)He(melvaart)Pi(nksteren) Ze weten nu precies welke feesten wanneer zijn en de bijbehorende verhalen worden vanaf nu op volgorde verteld. AsPaHePi is ons nieuwe jaarfeestenwoord.
Met Pasen herdenken we dat Jezus is gestorven en uit de dood is opgestaan. Hij verschijnt in de periode tussen Pasen en Hemelvaart aan zijn leerlingen om hen te onderwijzen. Op Hemelvaart toont Jezus zich voor de laatste keer aan zijn discipelen. Hij zegent hen en geeft hen de opdracht om op zendingspad te gaan en stelt hen gerust door de Heilige Geest aan te kondigen die altijd bij hen zal zijn en hen zal bij staan. De discipelen zien hoe een wolk hem opneemt en Jezus zich bij zijn Hemelse Vader voegt. Met Pinksteren daalt de Heilige Geest uit de wolken neer.
Dauwtrappen
In de wolken zijn, een hemels gevoel, blij en gelukkig zijn … dan zie ik al snel een dansend kind op blote voeten in het gras. Een oud gebruik op Hemelvaart is dan ook het dauwtrappen.
Oorspronkelijk een onderdeel van het meifeest in de voorchristelijke tijd waarbij de Germanen de wederopbloei van de natuur vierden. Dat gebeurde niet bij het krieken van de dag. Al om drie uur ‘s nachts stond je op om op blote voeten in de Heilige Wouden te wandelen, te dansen en te zingen om de voorvaderen te
eren. Dit zou een magische en helende werking hebben.
Dit gebruik houdt weer verband met de latere processies van de Katholieke kerk.
In de negentiende eeuw trok men in Amsterdam de stad uit en de velden in met lekkers voor onderweg; rozijnen, vijgen, krakelingen en een straffe borrel. Het was een vroege wandeling, want men zat om negen uur weer keurig in de kerk voor de mis.
In Rotterdam moesten de langslapers trakteren op Hemelvaartbollen.
Wij doen niet ieder jaar aan een potje dauwtrappen, de kinderen zijn inmiddels langslapers. Er worden genoeg natuurexcursies en wandelingen georganiseerd, maar we gaan er liever gewoon met ons zessen en de hond op uit voor een tocht door het bos, over het strand of we trekken de polder in. We gaan op zoek naar paardenbloemen om de pluizenbollen weg te blazen en ik steek een bellenblaas in mijn zak. De bellen maken een symbolische hemelvaart en we worden vanzelf stil.
Het dauwtrapontbijt is dan meestal een dauwtrapbrunch geworden. En als heuse Rotterdamse langslapers, kunnen de Rotterdamse Hemelvaartbollen niet ontbreken. We maken een extra portie van het deeg om
traditioneel ook wat bollen uit te delen.
De Hemelvaart van Jezus Christus [Juul van der stok]
Met Pasen herdenken we dat Jezus Christus is gestorven en uit de dood is opgestaan. Volgens de Bijbelteksten van het Nieuwe Testament was Jezus daarna nog veertig dagen bij zijn leerlingen, en hij ging door met hen te onderwijzen. Op de dag van zijn Hemelvaart zegende hij hen en “nadat Hij dit
gesproken had, werd Hij opgenomen, terwijl zij het zagen, en een wolk onttrok hem aan hun ogen.” (Handelingen der Apostelen 1:9).
Je stelt je voor dat Jezus langzaam wegzweeft en dan achter een wolk verdwijnt, precies zoals je het op oude schilderijen kunt zien. Hij verlaat dan dus de aarde, gaat van ons weg.
Hemelvaart = Aardevaart
Volgens Rudolf Steiner heeft Jezus Christus de aarde helemaal niet verlaten- integendeel. Hij breidde zich juist uit, werd groter en groter en werd één met de hele aarde. Ik vind deze visie niet heel gemakkelijk te begrijpen, maar ik stel me hierbij voor dat de energie van Christus eerst nog geconcentreerd was in zijn opstandingslichaam, dat heel veel leek op zijn gewone lichaam van toen hij
nog leefde. Tijdens de Hemelvaart verspreidde zich zijn energie en stroomde langzaam uit over de hele aarde, werd één met alle energieën die er hier zijn. Een ultieme verbinding met de aarde en alles wat erop leeft, ook met alle mensen.
Hemelvaart vieren met kinderen
Hemelvaart valt altijd in de uitbundige bloesemtijd van de lente, en dat sluit mooi aan bij de betekenis.
De aarde krijgt nieuwe energie en ontwikkelt zich. Op de dag zelf gaan veel mensen dauwtrappen, en dat is een mooie manier om het feest te vieren. Dat kun je ook als gezin goed doen. Je staat op met zonsopgang en gaat met picknickmand en al naar buiten om de natuur op te zoeken. Overal vind je
jong groen, bloesems, dieren die zich weer laten zien in de lente. Je hoort de vogels zingen, je ruikt de frisheid van het seizoen. Ik ben zelf vaak verbaasd hoe heerlijk je je gaat voelen simpelweg door te zien, voelen en horen wat er allemaal gebeurt in de natuur op deze dag. Ik voel me dan meestal als herboren- en sluit dat niet prima aan bij Hemelvaart?
Dauwtrappen op Hemelvaartsdag 14 mei 2020
Met Hemelvaartsdag stappen velen van ons al héél vroeg in de ochtend op de fiets of maken voor de zon opkomt een lange wandeling. Dan gaan we ‘dauwtrappen’ in de natuur die bezig is te ontwaken …
Maar waar gaat Hemelvaart eigenlijk over? We zijn vandaag de dag minder goed bekend met religieuze tradities. Toch staan we misschien dichter bij de spirituele inhoud van dit feest dan we denken.
Tekst: Tineke Croese
Hemelvaart vieren we veertig dagen na Pasen. De datum is afhankelijk van de paasdatum, die elk jaar anders is. Omdat Pasen altijd op zondag valt – soms in maart, maar meestal in april – valt Hemelvaart altijd op donderdag, meestal in mei en soms in juni. Sommigen denken dat deze feesten ‘bedacht’ zijn door het christendom. Niets is minder waar. Ook de voorchristelijke natuurreligies vierden deze feesten, gekoppeld aan bepaalde vaste momenten in het jaar in de natuur. Die werden later omgevormd en in de christelijke feesten voortgezet.
Lente in aantocht
Om de achtergronden van Hemelvaart te begrijpen, moeten we eerst een rondje door het jaar maken.
Nu het maart is, is de winter nog maar net (of nog net niet) voorbij. Het is dus niet moeilijk om je de natuur in wintertijd voor te stellen: de nadruk ligt op het levenloze, het minerale. Bomen en struiken steken hun kale takken skeletachtig in de lucht, de aarde is onbedekt. Het traag stromende water verstart soms tot ijs. Maar in maart merk je ook dat de lente in aantocht is: de sappen in de bomen en planten gaan weer stromen, de zonnewarmte brengt het water in beweging. Dat water zorgt ervoor dat de kale winterse aarde in april een levende omhulling krijgt van frisse, groene planten.
Een tweede levende omhulling volgt later in de zomer, als de zon ook de lucht om de aarde heeft verwarmd en bijen, vlinders, en andere insecten zich thuis voelen in die warme lucht vol bloemengeur en stuifmeel. Tegen de herfst balt alle zonnewarmte zich samen in het zaad of laait op en stroomt uit in de vuurkleuren van de herfstbladeren. In de kringloop van de seizoenen komen de vier elementen om de beurt naar voren: de minerale aarde, het stromende water, de ijle lucht en de vurige warmte.
Water
In één periode in het jaar – in mei, wanneer de late lente overgaat in de vroege zomer – treedt een samenspel van de elementen op. De warmte van de zon laat het water in rivieren en meren verdampen. Onzichtbaar stijgt het water op om pas hoog in de koudere luchtlagen opnieuw zichtbaar te worden als wolken aan de hemel. Uit die wolken valt de meiregen die de aarde doordrenkt en
vruchtbaar maakt, en de rivieren vult… De kringloop van het leven wordt in stand gehouden door de kringloop van het water, dat in mei zijn eigen hemelvaart begint.
Hoe belangrijk dit natuurproces is, is voor ons nog maar moeilijk na te voelen. Wij vinden het normaal dat al ons voedsel in de supermarkt te koop is. Voedselschaarste kennen we al decennialang niet meer. Maar als je direct afhankelijk bent van de opbrengst van je akkers, dan is het samenspel van zonnewarmte en aarde, van wolken en water van levensbelang, want het bepaalt of er hongersnood zal zijn of overvloed. Wolken en water vormen het zichtbare deel van een wereldomspannend geheel van levenskrachten dat een grote rol
speelt bij de voortgang van het leven.
In de voorchristelijke natuurreligies beleefden de mensen dit geheel van beweeglijke en veranderlijke levenskrachten als vrouwelijk. Ze personifieerden dit levensgeheel als de leven schenkende ‘godin’, die vooral in mei werd vereerd.
Elementen
Hemelvaart valt niet toevallig in mei. Dit feest heeft te maken met het levensgeheel dat vroeger de ‘godin’ werd genoemd. Om dit te duiden, moeten we even terug naar het lentefeest Pasen. Bij de oude lentefeesten vierden we dat de natuur opnieuw tot leven kwam en de opstanding van Christus die een
overwinning is op de dood. Het christelijke lentefeest Pasen richtte zich op het vergaan en ontstaan in de vergankelijke natuur. Christus liet zien dat wij een kern in ons dragen die niet vergankelijk is, maar eeuwig en onsterfelijk.
Terug naar Hemelvaart.
Volgens de Bijbel bleef Christus na zijn opstanding nog veertig dagen in een
fijnstoffelijk lichaam bij zijn leerlingen, om hen dan opnieuw te verlaten. De leerlingen zagen dat Christus werd opgenomen ‘op de wolken van de hemel’, maar konden hem in dat element niet meer waarnemen. De Bijbel beschrijft ook dat Christus opnieuw zal verschijnen ‘op de wolken van de hemel’, dus in hetzelfde element waarin hij onzichtbaar werd.
Ik denk dat dit een metafoor is voor het geheel van uiterst fijne, beweeglijke en veranderlijke levenskrachten dat met de aarde verbonden is, hetzelfde geheel dat in de oude natuurreligies de ‘godin’ genoemd werd. De Keltische christenen uit
het vroege christendom bezaten een grote gevoeligheid voor de wereld van de elementen. Zij beleefden Christus als een levende kracht in wolken, water en wind. Daarom noemden zij hem de ‘Heer van de elementen’.
Met Hemelvaart ging Christus op in de fijnere elementen, begon hij verder te werken vanuit een onstoffelijke wereld vlak achter de stoffelijke. In onze tijd blijken steeds meer mensen ontvankelijk voor die onstoffelijke wereld. Daarom denk ik dat Hemelvaart niet meer gaat over het ‘verdwijnen’ van Christus in het onstoffelijke, maar juist over zijn ‘verschijnen’ daarin. Over de mogelijkheden die wij zelf hebben om door te dringen tot de wereld achter de stof waarin Christus aanwezig is.
Dauwtrappen
Traditie op Hemelvaartsdag is vandaag de dag het zogeheten ‘dauwtrappen’: heel vroeg opstaan, nog voor de zon opkomt, om een lange wandeling te maken in de natuur die bezig is te ontwaken. Wie dat weleens heeft gedaan – al dan niet met Hemelvaart – weet dat de dingen er zo vroeg in de ochtend heel anders, veel zuiverder uitzien dan later op de dag. Misschien zijn je zintuigen op dit ongewone tijdstip scherper dan anders. Maar misschien laat je door het ongewone tijdstip ook eerder je vaste voorstellingen los over hoe de dingen er volgens jou uit horen te zien. Dit is ook een voorwaarde om het stromende, beweeglijke geheel van de elementen en de levensenergie te kunnen beleven.
Bij dauwtrappen is het tijdstip ongewoon. Je kunt ook kiezen voor een ongewone locatie: zo ziet alles er vanaf het water ook weer heel anders uit. Ook het volgen van de beweeglijke vormen van water of de grillige vormen van de wolken zorgen ervoor dat je losser komt te staan tegenover de stoffelijke wereld. Door die gewone werkelijkheid met andere ogen te zien, stel je je open voor de onstoffelijke werkelijkheid erachter. Hemelvaart is: bewustwording voor die onstoffelijke, spirituele werkelijkheid.
Dat maakt Hemelvaart tot meer dan een feestdag in het jaar. Hemelvaart is een levensinstelling voor élke dag van het jaar.
Antroposofie en het kind
Hemelvaart vindt 40 dagen na Pasen
plaats. Christus wordt in het
Lucasevangelie op een wolk omhoog
gedragen naar de hemel. De wolk is
dan ook het symbool voor Hemelvaart.
Wolken hangen tussen de hemel en de
aarde in en zijn daardoor het symbool
van die verbinding.
In de middeleeuwse kunst vinden we mooie afbeeldingen van de Hemelvaart. Zo’n afbeelding kan tegen een achtergrond van goudkarton boven de seizoentafel hangen. Verder ligt er op de seizoenstafel een groene lap met in een vaasje een
veldboeketje en liggen er eventueel gouden sterretjes als symbool voor de hemelkracht gestrooid.
Spiritueel gezien is Christus boven het waarnemingsvermogen van de discipelen en volgelingen uitgegroeid.
Hij is echter niet weg van de aarde, maar werkt als “hemelkracht ”of lichtbrenger op aarde. Die kracht kunnen we in onszelf voelen; veel mensen kunnen Christus in hun hart als liefde ervaren of zich verbinden met zijn Goddelijke kracht.
Het is leuk om met kinderen naar de wolken te
kijken en te fantaseren wat ze voorstellen, vooral
omdat er in de periode rond Hemelvaart vaak
opvallende wolkenformaties te zien zijn. Het is ook
erg leuk om op Hemelvaartsdag naar buiten te gaan.
Helemaal bijzonder is het als je bij zonsopkomst op je blote voeten gaat dauwtrappen.
Kinderen vinden dit geweldig!
Ook paardenbloemen pluizen blazen, 
zien waar de zaadjes zich naar toe begeven….
En daarmee een wens de wolken inblazen…
Of gevonden veertjes van je hand afblazen.
Wat een prachtig moment om daar, buiten, een veertje
te vinden [betekent voor velen dat de engelenwereld
nabij is.
Pasen, Hemelvaart, Pinksteren: ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. We kennen Hemelvaart natuurlijk van het dauwtrappen, maar wat betekent het feest eigenlijk? Ik onderzocht het en ontdekte dat Rudolf Steiner een heel mooie visie had op Hemelvaart, die heel anders is dan ik vroeger heb geleerd.
Door: Fred
Met Hemelvaart herdenken we dat
Christus, veertig dagen na zijn
opstanding uit het graf, van de aarde
opsteeg naar de hemel. De apostelen
zagen hoe een wolk hem opnam en
hem aan hun ogen onttrok. Sindsdien
heet het dat Christus vanuit
‘ “wolkenhoogten“ met ons is tot aan
de voleinding der wereld’.
Een opmerkelijk beeld is dit. Christus is,niet tot in de hemel gegaan, niet tot
naar zijn oorsprong, maar in de ruimte tussen hemel en aarde gebleven: op wolkenhoogten.
Bij Johannes de Doper vinden we een soortgelijke beeldspraak. Toen hij Jezus in de Jordaan doopte zag hij “de hemel openscheuren”
Een tussenruimte werd gevormd, van waaruit een lichtende duif naar beneden daalde. Je kunt je afvragen wat we ons daarbij moeten voorstellen, bij wolkenhoogten en tussenruimte.
Wolken ontstaan, zoals bekend, in een samenspel tussen zon en aarde. Zonnewarmte doet water tot wolken verdampen. Hieruit valt op den duur regen, sneeuw of hagel naar beneden. Vervolgens vloeit het water dat op het vasteland is gevallen door rivieren weer terug de zeeën in. Deze kringloop van de inwerking van de zon op zeewater, wolken, regenwater boven vasteland, rivieren die het terug laten vloeien, kun je beschouwen als het levende organisme van de aarde. Zonder deze kringloop is leven op aarde niet mogelijk. Waar alleen de zon schijnt, verschroeit het leven. Waar de zon nooit schijnt, kan niets groeien.
Laten we nu eens bij onszelf kijken, in onze binnenwereld. Daar kunnen we ook een hemelse en een aardse kant ervaren. Om onze hemelse kant te zien, onze goede eigenschappen, kost ons meestal weinig moeite, maar het aardse in onszelf te erkennen valt niet mee. We kijken liever de andere kant op, weg van onze aardse schaduw, richting de zon. Voor het afdalen in onszelf is moed nodig.
Bijna iedereen spreekt schande van corruptie, criminaliteit en oorlogsmisdaden, maar in feite zijn wij tot dezelfde dingen in staat. In ieder van ons schuilt de dief en de moordenaar. Dit in te zien vraagt het uiterste. We zijn gewend nogal positief over onze eigen innerlijke motieven te denken. Daaraan ontlenen we over het algemeen ons zelfbewustzijn. Wanneer het ons echter lukt “het slechte“ in onszelf te erkennen, en we het accepteren als een deel van ons wezen, dan zijn we bezig tussenruimte te creëren. Die tussenruimte is onze verbinding van het
aardse met het hemelse. Het is een gebied op zichzelf waarin het wezenlijke zich openbaart. Dit uit zich in een mildheid jegens onszelf en jegens anderen. Vanuit die mildheid oordelen we niet zo snel meer over anderen, want we weten hoe we zelf zijn.
Oscar Wilde heeft eens gezegd:
Een zondaar en een heilige zijn dezelfde mensen; alleen heeft de heilige een verleden achter zich en de zondaar een toekomst voor zich.
Met andere woorden, we kunnen als mens pas tot het hemelse, het goede komen door eerst in onze eigen hel af te dalen.
In verkleinde vorm ervaren we dit bij ziekte of lijden. Wanneer we hersteld zijn of ons gelouterd voelen, ervaren we onszelf lichter en beter dan ervoor. Alsof iets binnenin ons, een ziektekiem, een stukje duisternis, zich heeft vrijgemaakt en is losgekomen. Voorwaarde is overgave aan de ziekte, aan het lijden. Ofwel, erkenning en acceptatie van de kleine hel in onszelf.
Met die veroverde mildheid zullen we een ander nu anders tegemoet treden. We creëren ruimte tussen ons en de ander, een vrije ruimte. Die ontstane ruimte kun je zien als een oordeelsvrij gebied tussen mij en de ander. Zeg maar een uitwisselingsgebied, zonder beperkingen. Dit nu zorgt voor het wezenlijke in de ontmoeting, en niet zozeer mijn eigen ik of dat van de ander. Daar, in die
tussenruimte, is plaats voor begrip. Wat deze tussenruimte kenmerkt is aandacht en vrijheid. Eerbied, zullen sommigen zeggen. Aandacht voor de ander, met tegelijkertijd een terughouden van onszelf.
Je merkt dan hoe een vonk kan overslaan, hoe licht en ruim alles wordt, op het zorgeloze af. Alles kan, alles is mogelijk, in dat ene moment. Er worden geen claims gelegd, geen verwachtingen gedacht of uitgesproken. Elk oordeel of vooroordeel ontbreekt. De inzichten stromen binnen. Hier gebeurt het, zo voelen we, hier ontstaat echte interesse voor de ander, voor onszelf, voor al wat leeft en wil groeien.
Er is een verhaal van Goethe, Het
sprookje van de groene slang en de
lelie. Hierin ontmoeten de koning
en de slang elkaar. De koning is het
beeld voor het hoogste, de slang
voor het laagste in de mens. Maar
de slang beschikt over een voor de
koning onbereikbare schat: het
goud. Het goud staat hier voor de
geestelijke inwijding. Er ontstaat het
volgende tweegesprek:
Waar kom je vandaan???
Uit de onderaardse gangen, waar
het goud zich bevindt, zei de slang. Wat is heerlijker dan goud? vroeg
de koning.
Het licht, antwoordde de slang.
Wat is verkwikkender dan licht? vroeg de eerste.
Het gesprek, zei de slang.
Heerlijker dan het goud is het licht, zegt de slang, de openbaring van
de waarheid, de werkelijkheid. Het licht in de duisternis. Maar de
koning vraagt verder en wil weten wat verkwikkender is dan licht.
Het gesprek, zegt de slang, hetgeen betekent: de wezenlijke ontmoeting
tussen mensen waarbij gevraagd, geluisterd en verteld wordt. Het
goud van de ervaringen komt daar samen met het licht van de
inzichten. Dit met een ander te delen tilt je op, verkwikt je alsof je
elk moment opnieuw geboren wordt.
Laten we even teruggaan naar Hemelvaart. Deze vindt plaats veertig dagen na Pasen; carnaval veertig dagen ervoor. Hemelvaart is zodoende in de tijd de spiegeling van carnaval om het paasfeest heen. Bij carnaval werden we ons bewust van het feit dat onze aardse persoonlijkheid slechts een masker is dat
het hemelse, het geestelijke, omsluiert. Met Pasen gingen we door de dood van dit masker heen en ontwaakten we tot het geestelijke leven. Met Hemelvaart nemen we het donkere aardse vol bewust mee op naar omhoog, naar het licht. Zoals de hele natuur in deze periode naar boven reikt, met uitbundig bloeiende planten en voor het eerst volop in het groen staande bomen.
Daarboven, in het licht, daar wordt de duisternis omgewerkt. Niet door het af te stoten, maar door het te erkennen, door het lief te hebben. Dit licht, dat duisternis in zich opneemt, is liefde.
Uit: Fred Tak ABC Kinderboeken – welkom (abc-antroposofie.nl), uitgeverij Christofoor, september 2017
Bellenblazen is leuk voor jong en oud… Het is mooi om die
prachtig gekleurde bellen zo langzaamaan op te zien stijgen,
maar soms gebeurt het dat ze erg snel uit elkaar spatten. Om dat
te voorkomen moet je een goed sopje hebben, bijvoorbeeld van
Driehoek vloeibare zeep.
Een pijpenkopje van een Bellen blazen (kleipijp.nl
In grootmoeders tijd gebruikte men stenen pijpjes 
voor het bellenblazen. Goudse pijpen worden nog steeds gemaakt op
traditionele wijze in de pijpenmakerij ‘De Goudse Pijp’, in Schoonhoven (recentelijk verhuisd vanuit Gouda).
Je kunt in ‘De Goudse Pijp’, met je kinderen, zelf pijpjes maken,
en ook kant-en-klare pijpjes kopen.
Maar je kunt ook een gereedschapje maken door van ijzerdraad een ringetje met handvat te vormen, op dezelfde manier als aangegeven hieronder, onder ‘Blaasgereedschap maken voor grote bellen.’
Blaasgereedschap maken voor grote bellen
Nodig:
• IJzerdraad
• Kniptang
• Stevig tape of iets dergelijks voor het handvat
• 2 rietjes
• Dik katoendraad met een lengte van ongeveer 70 cm.
Met het ijzerdraad maken we ringen en eventueel andere vormen. We draaien de uiteinden van het ijzerdraad tot een handvat. Maak kleine en grote exemplaren zodat de kinderen meer experimenteermogelijkheden hebben. Als we tape om het handvat wikkelen voorkomen we dat het ijzerdraad in de handjes prikt.
Voor een ander bellenblaasgereedschap halen we katoendraad door 2 rietjes. De uiteinden van het draad knopen we aan elkaar vast.
Grote bellen blazen
Wil je wat experimenteren met grote bellen, dan is het belangrijk dat het zeepsop een optimale samenstelling heeft, zodat de bellen wat steviger worden.
Wat heb je nodig voor een extra goed sopje?
• 200 ml afwasmiddel. Gebruik de meest simpele: zonder citroengeur of ingrediënten voor zachte handen.
Of gebruik Driehoek vloeibare zeep.
• 700 ml water. Het beste is zacht water, bijvoorbeeld regenwater of
gedemineraliseerd water, deze is verkrijgbaar bij de drogist. (door de
aanwezigheid van kalk in het water spatten de bellen nl. wat sneller uit elkaar.)
• 100 ml glycerine (drogist)
• Eventueel een scheutje schenkstroop zoals maïsstroop om de bellen nog steviger te maken.
Mocht je meer sop nodig hebben, maak dan een veelvoud hiervan in dezelfde verhouding.
Roer de ingrediënten rustig door, tot een homogeen mengsel ontstaat, en laat het de hele nacht zonder deksel staan.
En dan. . .
• Giet het sop in een lage schaal, een pizza pan, of bijvoorbeeld een dienblad.
• Doop je bellenblaasring in het sop. En blazen maar…
• Als je de bel hebt geblazen gooi hem dan voorzichtig, zonder harde ruk, de lucht in.
• Kijk hoe prachtig je bel is, en hoe mooi hij zweeft.
• Als je een bel aanraakt met droge handen dan breekt hij, maar
doop je je hand eerst (helemaal) in het sopje, dan kun je hem
zelfs in de bel steken.
• Probeer eens met een rietje een bel in een bel te blazen…
• En je ontdekt vast andere leuke dingen…
Tips:
• Schep het schuim af en toe weg, want (grote) bellen breken hierdoor.
• Hoe langer een bel nat blijft des te langer blijft hij heel. Het bellen blazen gaat beter op wat vochtiger dagen dan op droge hete dagen. En in de schaduw (uit de wind) is beter dan in de zon.
• Het is af te raden om deze activiteit binnen te doen want het mengsel is moeilijk te verwijderen van bijvoorbeeld je gordijnen.
• Vermijd contact van de zeep met de ogen, om prikken te voorkomen.
• Gooi sop dat overblijft niet weg! Het wordt zelfs beter als je het langer laat staan!
Veel plezier met het bellen blazen…!
Tineke’s Doehoek
Bellenblazen bij de wastobbe
Een leuke en makkelijke manier om de lucht te verkennen is een parachute maken. Neem de parachutes mee naar de top van het klimrek en kijk wat er gebeurt als ze naar beneden vallen.
Materiaal
• vierkante stukken lichte stof van 20×20 cm (Geschikt zijn mousseline of kaasdoek dat niet te open geweven is. Je kunt ook kringlooppapier, tissues of papieren servetjes gebruiken.)
• garen (4 stukken van ca. 30 cm lang)
• kneedwas of boetseerklei
Werkwijze
• Bind aan elk van de vier hoeken van de stof een draad:
frommel de hoek een beetje in elkaar, draai het ene uiteinde van de
draad er een paar maal omheen en knoop het vast. Laat het andere
eind van de draad vrij.
• Knoop de uiteinden van de vier draden aan elkaar.
• Werk de knoop weg in een bolletje kneedwas of boetseerklei en maak desgewenst een klein figuurtje met het bolletje als hoofd.
• Maak een globale vorm, zonder al te veel details.
Oudere kinderen kunnen hun parachute zelf maken. Jongere kinderen
zullen wat hulp nodig hebben of er alleen mee willen spelen.
Met het oog op de natuur, Carol Petrash
Knutselen en spelen met materiaal uit de natuur
Hemelvaart met Juul van der Stok
Bron: ‘Schipper mag ik overvaren’
Uit het verslagje over het ’dauwtrappen’ op de ochtend van Hemelvaart:
’…En de jongste vraagt: ”Waar komen de wolken vandaan?”
”Uit engelland”, antwoordt plechtig de oudste.
”En waar gaan ze naar toe?”
”Helemaal rond de aarde”, wordt
geantwoord.
Tijdens dit gesprek voel ik hoe we even mee opgetild worden in de wolkenwereld met z’n eeuwige metamorfosen. We zingen in canon uitbundig ons wolkenlied’.
Wolken vol met sneeuw en regen
Vallen op de aarde neer en
Vormen de beken, vullen rivieren,
Stromen kabb’lend naar de zee,
Spieg’len zich in stille en zeer
Diepe koele waat’ren de
Zonneschijn geeft licht en warmte,
Dampen stijgen op ten hemel en vormen…
(Wolken vol met sneeuw…etc
Sprookjes en verhalen van Pasen tot Pinksteren
Overige auteurs
Sprookjes van Grimm
• De bijenkoningin
• Jorinde en Joringel
• Sneeuwwit en Rozerood
• De kristallen bol
• Hans en Grietje
• Assepoester
• De witte en de zwarte bruid
• Sneeuwwitje
• Bontepels
• De stukgedanste schoentje
• De drie veren
• De kikkerkoning
• Het levenswater
• Het ezeltje
• De drie talen
• Het zeehaasje
• Twee gebroeders
• Roodkapje
• De wolf en de zeven geitjes
• Koning Lijsterbaard
• De wachtelboom
• De dood als peet
Hans Christian Andersen
• Het lelijke jonge eendje
Zie op deze blog: sprookjes
Hemelvaartsdag: onderstaand lied
zong ik
in mijn vroegste jaren als kleuterleidster
in een “christelijke” kleuterschool met de kleuters..
De melodie kun je vinden op YouTube.
Op een lichte wolkenwagen
wordt de Heer van d’aard gedragen.
Vaart Hij op naar ’s hemels troon,
vaart Hij op naar ’s hemels troon.
Dit onderstaand liedje heb ik zelf gemaakt en in mijn jaren
als kleuterjuffie in het vrijeschoolonderwijs gezongen.
We zongen het liedje binnen maar zeker ook buiten en
bekeken de wolken: hoe zien de wolkjes er vandaag uit?
Hemelvaartsdag: de mooiste tradities en tips op een rij
Van de site:
Een wagen vol verhalen.
Hemelvaartsdag, de dag die altijd 40 dagen na Pasen en 10 dagen voor Pinksteren valt. Op deze dag wordt herdacht dat Jezus Christus is teruggekeerd naar God, zijn vader in de hemel.
In Nederland is dit een erkende feestdag, en deze dag gaat gepaard met vele tradities en gebruiken.
Hieronder een overzicht van de bekendste tradities rond Hemelvaart.
Dauwtrappen
Wat dauwtrappen is weet iedereen wel, zou je denken. Toch komt deze traditie op Hemelvaartsdag maar in enkele plekken in Nederland voor. Bijvoorbeeld in de Achterhoek.
Tegenwoordig staan sommige mensen zeer vroeg op om op deze dag een wandeling te gaan maken of zelfs een fietstocht. Hoewel dit gebruik helemaal niets met het christelijke Hemelvaart te maken heeft wordt dit toch elk jaar op dezelfde dag gedaan. Waar en wanneer het dauwtrappen precies is ontstaan is niet zeker, maar vermoedelijk gaat deze traditie terug naar de eerste eeuw naar de tijd van de Germanen. Men dacht toen dat dauw, vooral op speciale dagen, een geneeskrachtig en magisch effect had als je er heel vroeg doorheen danste op blote voeten. Dit hele gebeuren was waarschijnlijk een meifeest van de Germanen, waarbij ze de opkomst van het nieuwe leven in de natuur vierden.
Ook op de website staan verhalen over dauwtrappen, zoals een ondeugend verhaal en nog een over de moderne versie van dauwtrappen.
Broodweging
Een eeuwenoude traditie die jaarlijks herleeft is het wegen van het roggebrood. Dit gebeurt bij de Muldersfluite tussen Hengelo en Zelhem. Vroeger mochten de bewoners ‘plaggen steken’ (het verwijderen van de bovenste grondlaag met begroeiing) op voorwaarde, dat ze jaarlijks rond Hemelvaartsdag roggebrood leverden van minstens 22 pond, dit is meer dan 10 kilo! Het brood was bestemd voor de armen in de gemeente. Degene die het zwaarste brood leverde, vaak meer dan 100 pond, kreeg 2 flessen wijn. Als het brood minder woog dan 22 pond, moest men 6 stuivers betalen. Vanaf 1772 werd het niet leveren van roggebrood zelfs bestraft met en dubbele levering in het volgend jaar. De activiteiten bij de Muldersfluite starten om 12.00 uur en de Historische
roggebroodweging begint om 14.00 uur.
Grensmarkt
In Dinxperlo wordt elke jaar de grote ‘Grensmarkt’ georganiseerd. Deze markt wordt zo genoemd omdat de kramen zowel op Nederlands als op Duits grondgebied staan. De markt trekt jaarlijks vele tienduizenden bezoekers uit beide landen. Langs de Heelweg en de Hogestraat presenteren de marktkooplieden uit alle delen van Nederland hun waren. Maar ook Duitse
marktkooplieden zijn uiteraard volop vertegenwoordigd, met een zeer gevarieerd assortiment. Naast de professionele marktkooplieden is er ook elk jaar plaats voor Dinxperlose verenigingen, die met diverse activiteiten hun kas proberen te spekken of aandacht vragen voor hun vereniging/activiteit.
Aan het begin van de straat is er een kleedjesmarkt, speciaal bedoeld voor kinderen. Er is nog veel meer…
.
Pinksteren en Hemelvaart: alle artikelen
Jaarfeesten: alle artikelen
.
2651
.
VRIJESCHOOL 