VRIJESCHOOL – Willem Frederik Veltman

.

Op 28 mei 2019 bereikte mij het bericht dat op 24 mei Willem Veltman is overleden.

WILLEM FREDERIK VELTMAN
07-02-1923                     24-05-2018

Een persoonlijk dankwoord

In 1969 hoorde ik voor het eerst een voordracht van hem over de vrijeschoolpedagogie. Voor mij waren zijn woorden zeer inspirerend en enthousiasmerend.
Ik kreeg de gelegenheid om in het najaar van dat jaar de applicatiecursus vrijeschoolleerkracht te volgen aan de Haagse vrijeschool. Veltman gaf daarin Nederlandse literatuur, toneelspelen en antroposofie. Hij opende werelden voor mij. Steiners ‘dramatische cursus’ was toen al ‘vlees en bloed’ voor hem en door zijn bezielde manier van werken, haalde hij onvermoede talenten in ons omhoog. We leerden allerlei vormen van reciteren – nog zie ik hem ‘Stil, wees stil, op zilveren voeten…..(Boutens) voordoen; hoe we ‘Der alte Hexenmeister’ (Goethe) speelden – nog hoor ik hoe zijn ‘Besen, Besen seids gewesen’ machtig door de grote zaal van de school weerklonk. Met hem maakten we van het sprookje ‘De drie sinaasappelen’ een toneelstuk dat we ook opvoerden.

Zeven jaar lang mocht ik in Den Haag zijn collega zijn.
Hij was ook nog een jaar mijn ‘huisbaas’. Ik kon in zijn huis en dat van zijn voor mij ook onvergetelijke vrouw Hanna† met wie hij toen gehuwd was, aan de Badhuisweg 104 in Schevingen, een klein kamertje betrekken, toen ik in augustus 1970 met mijn allereerste eerste klas begon.
Wij – mijn vriendin Catherine – dit jaar al 48 jaar mijn partner – en ik aten regelmatig mee in het gezin en we waren er een keer bij dat Wim met Oudjaar ‘Scrooge’ uit Charles Dickens’ A Christmas Carol voorlas, d.w.z. hij wás wat hij vertelde.

In Steiners GA 295 wordt n.a.v. het cholerische temperament aan hem gevraagd of hij de scène tussen Napoleon en zijn secretaris wil vertellen. Steiner antwoordt: ‘Dan zouden we eerst toestemming moeten vragen aan de bouwcommissie!

Daar moest ik de andere dag aan denken, toen de avond ervoor – het was zeker al middernacht – Wim – thuiskomend van een cursus of voordracht – met bulderende stem verslag deed van de diefstal van zijn brommer. De scheldwoorden aan het adres van de dief – ik zal ze hier niet herhalen – deden ons stijf overeind in bed zitten. Ook ’s morgens was de woede daarover nog niet bekoeld.

In de m.n. ‘zakelijke’ vergaderingen op school kon je van tijd tot tijd zijn intense betrokkenheid bijna aan den lijve ervaren. Dan kon het in discussies met anderen – ook vaak begaafde sprekers – fel toegaan.
In het begin dacht ik dan: ‘Die kijken elkaar nooit meer aan!’. Ik was zeer verbaasd dat er dan ’s morgens weer volkomen normaal met elkaar werd omgegaan: geen spoor van de tegenstellingen van de vorige avond.

Toen ik hem daar eens naar vroeg, antwoordde hij: ‘We strijden niet tegen elkaar, maar voor de zaak.’

Mijn herinneringen aan hem zijn ook onlosmakelijk verbonden met ‘De kerstspelen’. Niet alleen was het een bijzondere ervaring om onder zijn leiding mee te spelen, maar ook wanneer hij zelf meespeelde. Zijn ‘Herodes’ zal ik nooit vergeten.

Zoals zoveel niet: zijn gloedvolle lezingen op zondagmorgen in het Haagse Diligentia; zijn inspirerende uiteenzettingen over Steiners mensbeeld; zijn grote kennis van allerlei onderwerpen: de hiërarchieën; Chartre, Shakespeare, Goethe. Te veel om hier op te noemen.
Ze staan uitvoerig beschreven op zijn website.

Wim wás vrijeschool, wás antroposofie: voor mij was hij een grote bron van inspiratie.

Ik ben hem veel dank verschuldigd.

VAN HARTE DANK, WILLEM

Website W.F.Veltman

zie ook: Motief

In het AD (zolang de link actief blijft)

.

1534

.