.
Servisch sprookje
.
De roof van de zon
.
Toen de demonen van God waren afgevallen en naar de aarde waren gevlucht, hadden ze ook de zon meegenomen, en de leider van de duivels had hem aan een lans gestoken en droeg hem op zijn schouder.
De aarde beklaagde zich bij God dat de zon haar nog helemaal zou verbranden. God zond de aartsengel Michaël. Hij moest de zon hoe dan ook van de duivel afpakken.
De heilige aartsengel daalde af naar de aarde en knoopte vriendschap aan met de leider van de duivels. Maar deze was op zijn hoede, want hij had meteen in de gaten waar het om begonnen was.
Op een keer gingen ze samen op aarde wandelen en ze kwamen bij de zee. Ze besloten om te gaan baden, en de duivel stootte de lans met de zon in de aarde. Nadat ze een poosje in het water waren geweest, zei de heilige aartsengel: ‘Laten we nu gaan duiken en zien wie het diepste komt.’
De duivel stemde daarmee in en de heilige Michaël dook onder en kwam weer boven met zeezand tussen zijn tanden.
Daarna moest de duivel duiken.
Maar omdat hij bang was dat de aartsengel hem in die tussentijd de zon afhandig zou maken, trof hij maatregelen. Hij spuugde op de aarde en uit zijn speeksel ontstond een ekster, die de zon voor hem moest bewaken tot hij had gedoken en met zijn tanden zeezand had gehaald uit de diepte.
Zodra de duivel echter in het water verdween, maakte de heilige Michaël met de hand een kruisteken en meteen daarna werd de zee bedekt met een metersdikke ijslaag. Toen greep hij snel de zon en vluchtte ermee naar God.
De ekster echter, kraste uit alle macht en toen de duivel dat hoorde, vermoedde hij ook al wat er aan de hand was. Hij keerde zo vlug mogelijk om. Maar toen hij boven kwam vond hij de zee dichtgevroren en hij begreep dat hij er niet uit kon. Vlug keerde hij weer terug naar de zeebodem, nam een geweldige steen en brak daarmee door het ijs en zette de jacht op de slimme aartsengel in.
De heilige Michaël stond al met één voet in de hemel, toen de duivel hem bereikte. Hij greep hem nog net bij de andere voet en rukte met zijn klauwen een groot stuk vlees uit de voetzool. Met die wond kwam de heilige Michaël bij God en overhandigde hem de zon. Jammerend klaagde hij hem zijn nood en zei: ‘Wat moet ik nu, nu ik zo verminkt ben?’
Toen antwoordde de Heer: ‘Wees kalm en niet boos. Van nu af aan zullen alle mensen net als u geen vlakke voetzool meer hebben.’
En zoals God het had bevolen, gebeurde het en zo is het gebleven, zodat we niet zullen vergeten dat de heilige aartsengel Michaël onze aarde voor verbranden heeft behoed en dat hij de zon naar de hemel teruggebracht heeft.
.
Michaël: alle verhalen
Boeken over Michaël en de herfsttijd
Michaël: alle artikelen
Jaarfeesten: alle artikelen
Vrijeschool in beeld: Michaël (bordtekeningen e.d.) jaartafel, (ook herfst)
.
2716
.
VRIJESCHOOL 